Selçuk Haskul Şiirleri - Şair Selçuk Haskul

Bir gece üzmüşüm sevgilimi,
Kırmışım diğer benliğimi,
Eğer fark etseydim kıramazdım,
Hiç üzemezdim ben, Elifimi.

Affet Elif, hiç olmamış gibi,

Bir çıkmaz sokaktan kaçmayı umuyorum,
Kaçanların geri dönemediği sokaklar,
İçinde anlam bulamadığım sokaklar,
Dar geldi! Sadece kaçmayı umuyorum.

Elimdeki kalem dahi yoruldu çoktan,

Eksik yanımı buldum sonunda,
Hep aradığım anlamdın, aklımda,
Yalnızlığıma son verdin sevgilim,
Kanını hissediyorum, kanımda.

Beraber geçirsek bütün günleri,

Gözlerinin rengini yazdım en güzel deftere,
Anılarımızın koruduğu o defterlere,
Kalbimin tam ortasında o defterler sevgilim,
Oraya yazdım işte yâr, o en güzel yerlere.

Ayırmaya çalışsalar da, defterler yeter yâr,

Kaşların, bakışların, o güzel gözlerin,
Hepsi benzeridir, o bembeyaz göklerin,
Tutmaya kıyamam, değerlidir ellerin,
Hepsi Tanrı’nın eseridir, güzel yârim.

Uzaklardaki manzaralarda seni görüyorum,
Tıpkı ilk defa aşık olmuş küçük bir çocuk gibi,
Sayfaları karalarken bile seni anıyorum,
Hep, tek umudu aşık olmak olan bir şair gibi.

Şiirlerimdeki anlamlar derin gözlerin kadar,

Hani sahillerde minik bir taş olur ya,
Denizlerin vurup uzaklara attığı,
Bu hayatlar da böyledir, vurur zayıfa,
Sanki bir yaprak, rüzgarın fırlattığı.

Yok olmak mıdır? O yaprağı kurtaran,

Aylar, yıldızlar, hepsi bana bakar,
Benden sevdanın ışığını çalar,
Anlatmam, dilim dönmez, elim yazar,
Öyle parlar sevdam, gönlüme sığmaz,

Anlatamam seni, özür dilerim,

Ağlayan tek ben miyim bu ayrılığa?
Bürünürüm bu akşam, bir yalnızlığa,
Dayanamaz hiçbir gönül bu darlığa,
Ağlayan tek ben miyim bu ayrılığa?

Mavi gökyüzü bürünsün hep siyaha,

Dağlar, taşlar sevgime şaşkınca bakar,
Özenirler, kavuşmaya çalışırlar,
Hiç sevemezler, benim sevdiğim kadar,
Hep, uzaktan uzağa bakakalırlar.

Pek güzeldir sevmeyi bileni sevmek,