PAROLA
Hayati Baki ile Erdoğan Kul’a
sustum... unutmaya ayarlı basit bir alışkanlıkmış hayat
uykulu koridorların ucunda depreşen sabırsızlığım ah!
PENCERE
gördüm, aralanmış kapıdan kaçamak bakışını ölümün
eski bir yazdı sanki susuşu tıpkı sen
henüz kıvamını bulmadı karanlık biliyorum
PUSULA
iki seçenek arasından yanlış olanı seç, sonra unut
avuçlarıma yaldızlı saçlarını çözmüş esenlik:
aşk mıdır yalnızlığın girdabında ben olma hali
bırak dünü, diyelim körmüşüm överken geceyi
ROZET
benim adım olmasa da olur şimdiden sonra
günlerdir bir sır gibi sakladığın gülüşünde
hoşça kal, ki yanılgıların sarhoşluğuymuş aşk
vakitsiz kapanan perdesi ıslıklarla bastırılan
SIR
I
ıslak bir mendil ört yüzüme
anılar, hiç bitmeyecek sandıklarımız…
TÜNEL
bu acının kördüğümüne sizin için düşmüştüm
nedeni yok, kendimi kandırmış da olabilirim
haddimi bildim acemi sayılmam ölüme
TUZAK
öncesi yokmuş bu sayrının, sonrası da
iki ucu kör bir karanlık
her satırı boş ömrüm beni yalanıma bağışlasın
VARDİYA
Behçet Aysan’a
neydi ! o sustukça çoğalan sessizlik
boşlukta çırpınan el
gül motifli perdelerin ardında
gizleyerek suların aynasından yüzümüzü
eşyaların ağzıyla konuşur olduk
silindikçe bize ait olan ne varsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!