ben en çok kendimle konuştum
laf lafı açıyor İnsan kendiyle konuşunca
en acımasız günahları kendime yükledim
çarptım çıkardım böldüm ikiye
bir yanımı affetsin diğer yanım diye
ben en çok kendi koluma girip
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta