Selam sonrası Şiiri - Gulê Bahar

Bana gönderdiğin selamları işitince,
Midemde güleç bir yumru dolaşmaya başlıyor.
Yorulmuyorum ama dayanamıyorum varlığına yumrunun.
Mutlu mutlu gelse de yanıma O,
Dayanamıyorum.
‘Yumurcak yumru’:
Adresi; midem,
Sıfatı; yumurcak.

Bana gönderdiğin selamları işitince,
Öyle seviniyorum ki!
Turuncu mumlarımı yakıyorum hemen,
Alev alev.
Ölümle doğum arasında kayıbım o an,
Berzahmış olduğum yerin adı.
Bilmem, ben de yeni öğrendim nerede durduğumu.

Ya sendeki yerim?
Baktım ama bulamadım.
Sendeki yerimin adı yok sözlükte.

Olsun…

Çok seviniyorum işte, işitince o an selamını.
Endişeliyim ama.
Sevilenin selamından ötürü endişeye düşer mi insan?

Sendeki ben,
sevmekten asla usanmayan lanet bir kadın.
Sendeki ben,
gönül kapının ırzına geçmiş bir kadın.
Sendeki ben,
asla pes etmeyen bir kadın.
Sendeki ben,
(birleşmedikçe Biz) ortadan yokolmayacak bir kadın.

Aslında ben değildi O ya.
Aslı sensin!
Sonradan böyle oldum...

Sendeki ben,
sana verdiği güvenden ötürü korkutuyor seni.
Şımartıyor seni,
kimsenin şımartmadığı kadar hemde.

Sen de haklısın ya.
Fazla güven korkutur.
Herşeyin fazlası korkutur.
Aşk ile korku birarada yalnızca Rab’da.
Ben kimim ki!
Sözlüğünde adı kayıp bir kulum.

Selamın sonrası,
Biraz zaman geçinçe aradan,
Öfkelenmek istiyorum.

Olmuyor…

Yeniliyorum yaşama.
Titriyor sol elim,
Yeniliyorum yaşıma.

Bana selam gönderme olur mu?

Gulê