Selahaddin Baykuş Şiirleri

Sonbaharın son yagmurlarıda düştü yere sevgilim,
Derin bir iç çekişi andırırken dışardaki rüzgar,
Keskin bir kışın habercisi sanki.

Sevgilim,
İç çekişim,

Belki de bıktım artık,
Kaldıramıyorum bazı şeyleri.
Bundandir kapatmam, gönül kapilarini.
Bundandir bu acı şiir.

Elveda,

Ardından bıraktığın kehribar rengi hüzün
kaldı odamda.
Loş bir keman solosu gibi kulagimda
çınlayan sesin.
Böyle ani gitmemeliydin.
Hüznün dolmamalıydı yüregime,

Üşüyorum,
Sensizligin ilk günü bugün,
Ugrasacak bisey bulmaya çalıştım dağılmak istedim belki de biraz.
Meğersem hersey senin üstüne kuruluymuş, Herseyde biraz sen varmişsin.

Üşüyorum,

Yitirilmiş sevdanın tınısı var sesinde,
Herşeyiyle vageçmiş bir kadın,
Ve herşeyiyle kana batmış bir adam,
Öyle hüzünlü oyle acı ki bu ses
Ölüm gibi karanlık, sevda gibi hüzünlü.

Yapragin yere düşüşünü hatirla,
Tebessümün yüzüne yakıştığını,
Ömrümden bir tutam,
Saçından bir tel.
Topragin gevrek oldugunu hatirla.

Yarım kalmış bir sevdanın şiiridir bu,
Uzak günlerden artakalan bir hikayedir bu,

De ki sen gitmedin, de ki hiç olmadin.
Hüzün kentinin sana cikan kapisidir bu.