Şehrimizin Kurtuluşu Şiiri - Hayati Güneş

Duraktayım.
Bir araba benim için durdu.
Bir kız bir erkek iki kardeş çocuk.
Beni durakta görmüşler.
Arabayı durdurmuşlar.
Babanız mı?
Cevap vermediler.
Yüzüme baktılar.

Şehrimizin kurtuluşunu kutlamaya hazırlık yapıyoruz.
Protokol önünde geçme provası yaptık.
Müdür bey beğenmedi.
Yarın yine çalışacağız.

O iki çocuk
Yanımızdaki ilk okul öğrencileri
Yanlarında bir kadın
Yanıma geldiler.
Anneniz mi?
Cevap vermediler
Yüzüme baktılar
-manevi anneleriyim.
Hem öksüz hem yetimmişler...

Ter kan içinde kaldık.
ceketimi
Pantolonumu
Gömleğimi çıkardım
Okulun çamaşır hanesine götürdüm
Boyum kadar çamaşır sepetleri
Ağzına kadar dolu
Birinin içine attım
Sonra dedim ki
Ceplerimi boşaltmayı unutmuşum
Çalışanlar gülümsedi
Çamaşırlarımı aldım dışarı çıktım
Çamaşırı sepette kalanlar şehit...