Şehre Dair... Şiiri - Nermin Altındağ

yağmurun yağsam mı yağmasam mı diye düşünüp durduğu yapış yapış bir bozkır gününde pazar pazar işimin başındayım. hani pazar pazar dediysem bu kötü anlamda değil. öylesine bir deyiş işte. salı salı da olabilir cuma cuma da. hergünün aynı geçtiği bir bozkır şehrinde mutsuz olmak için bir çok sebep varken ben mutlu olabileceğim bir tek sebebe bile sımsıkı sarılmak için kendimi parçalıyorum. İÇİMDE NEYE OLDUĞUNU BİLMEDİĞİM BİR ÖZLEM YANARDAĞLARLA YARIŞ ETMEYE BAŞLADI YİNE. adını bir koyabilsem...

yaptığım bencillik mi yoksa kendimi başkalarına bırakmadan sigaya çekmek, iğneyi batırmak mı hala adının koyabilmiş değilim. cümlelerim hep birinci tekil şahısla başlıyor. biz demeyi öğrenmeliyim.

içimde ki yalnızlık hissi bu sokakları boş şehirde cirit atıyor. merak ediyorum kalabalıkta yalnızlık nasıl bir şey diye. benimkisi yalnızlık içinde yalnızlık. kalabalık şehirleri özledim.

istanbulda olmalı şimdi. haremden sultanahmete el sallamalı. 'bak yine geldim ey sevgili. yine senin sokaklarındayım. kalabalığın korkutmuyor, üstüne mutlu ediyor. hoş geldim hoş geldim...' demeli. sonra bir vapura atlamalı, elimde sıcak bir fincan salep. martılara vapurdan hiç simit atmadım. bir dahakine söz veriyorum martılar size simit atacağım.

bugün senin için güzel birşeyler yapmalıyım. çok ihmal ettim seni. çok uğraştırdım. affettirmeliyim kendimi. bildiğim bütün güzel kelimeleri senin için bir araya getirmeliyim. bugün kendime izin verdim. tutarsız, umarsız hatta abartılı bir şekilde yaşamlıyım hislerimi, hissettiklerimi. korkmamalıyım sana seni sevdiğimi söylerken. ne kendime ne sana eziyet etmemeliyim daha fazla. kıymetlimsin...

insanoğlu ne tuhaf. günlerce aylarca hatta yıllarca ardından koşturduklarımızı bir gün elde edince kendimize her seferinde arkasında koşturacak bir şeyler arıyoruz. sanki bu dünyada tek gayemiz aramaktan ibaret. bulduklarımız ise bizi bir türlü memnun etmiyor. şikayetim önce kendimden...

şimdi bir masal anlatmalı bulduklarıma ve bulacaklarıma dair ne kadar umut vaad eden söz varsa söylemeli...