Bir ŞEHLA bakışla yakılmış umutlarım
Dipsiz yarlara sürüklüyor beni komutlarım
Ezelden kahır yazılmış varlığıma
ŞEHLA kıyameti kopuyor yalnız anlarıma
ŞEHLA vuslatım olsa, erisem nazarında
Kalmasam maruz, yürek yakan intizarına
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
