ŞEHİR ŞİİRLERİ

İstanbul İstanbul dedikleri
Yedi tepeli bir şehir
Ya dost olur ihya eder
Ya düşman olur helak eder
Yok ettik Bu şehri el birliğiyle
Ne denizi kaldı kirlenmedik ne havası
Nereye diye soran yok ya gidiyoruz
..

ben seni sevdim de
sen beni sevdinmi,ey güzel şehir.
bazen derin hüzünler veriyorsun
derin kederler,bazen,
bazen sevinçlere garkediyorsun beni,
..

Bir şehir İstanbul.

Güzelliği ve destanlığıyla

/tanığıdır

Büyük aşk`ların ve acıların
..

bir gece ansızın bombalandı şehir
taşındı geceyarısı haberlerine yaşam
çığlıklarıyla,
gözyaşıyla
çaresizlik ve ölümleriyle
taşındı ekranlara tel tel
dalga dalga
..

Hoşçakal Rize şehri, hoşça kal
Yedi gençlik senemi verdiğim şehir,
Senden ayrılmak isterdim ya, emin ol
Gariptir gönlüm, şimdi gariptir.

Balkonundan bakıp bakıp deryalara daldığım
Sisli dağlarında yeşile doyamadığım
..

oynuyor insanlar her yerde
mutlu sanıp kendilerini
sanki hep yürekleriyle sevişirmişler
hep yürekleriyle bakarmışlar denize, dağa
uzanırmışlar ay ışığında kumlara
sevdiği ile boylu boyunca yan yana
bilirmişler insan nedir bu dünyada
..

Heykel duruşlu, donuk bakışlı, yüzü sanki buz sıcağı.
Ne selâmı var, ne sabahı; işte karşınızda şehir adamı.
Kalabalıklar içinde bulunsa da, ruhu yalnızlık odağı.
Kimi zavallı, kimi belalı; işte karşınızda şehir adamı.
**** *****
Apartman ona hapishane misali, balkon hava alma yeri.
Gürültü, keşmekeş, koşturmaca, onun değişmez kaderi.
..

Bulancak sokakları
Dar fakat temiz
Yeşilhisar sokakları
Stabilize fakat yeşillikler arası
Rüya alemi
İstanbul sokakları
Geniş fakat pislik içinde
..

Bugün hüzünlüyüm şehir suskun
Sanki naçar kalmış ayazın eşiğinde
Yanağıma dokunan ağlamaklı esinti
Gözlerimde can çekiştiren bir zaman

Tutsaklığın girdabını yaşayan sevdam
Gecenin hayıflığında bir duruş sergiledi
..

Bu şehir
Artık benim bildiğim
İstanbul değil.

Ne Kalamış'dan huzur alınır
Ne Marmara'nın koynuna girilir

..

Yalnızlık uzak bir şehir,
Yağmur geceler boyu…
Çoktan unuttum!
Rüya kattığım uykuları…

Yalnızlık uzak bir şehir,
Yalnızlık geceler boyu,
..

Bir şehir İstanbul;

Bir yanı derya drniz

Bir yanı yapayalnız

/durur ayakta.
..

Yazılacak birsey kalmadı aslında
Her gören her duyan bişeyler döküverdi usundan
Şimdi ne söylenebilir ki
bize miras kalanlardan

Söylenecek çok sey mi var?
Yoksa birşey kalmadı mı?
..

Bir gamzeydi,yanakların da
Sevdam dediğim...
İdamlık bir bilmece,
Dudaklarım da adın,
Nasıl bilmedinse!
Değerini sevgimin,
Ben öyle bildim...
..

Elimi uzattım çok uzaklardan
Gözlerim kapalı yüreğim yanık
Bu bir rüya hayal tufanıydı
Evleri perişan camları kırık
Minareler devrik türbeler yıkık
Yıkılmış bir şehir burası

..

Anne
bana sakın, ama sakın
yakınımda, dibimde hatta,
uzağımda ve şehir-şehir ötelerde
herkese aynı saygı var
muameleler adildir oğlum deme! ..

..

Fatih’in mirası; canım, ciğerim İstanbul
Senden başka hangi şehirde karadan gemiler gitmiştir?
Senden başka hangi şehir Mehmed’i Fatih etmiştir?
Evim bildim, vatanım bildim ben seni
Denizine çöp atılıyor diye boynunu bükme,
Ne olur, sevmediniz diye gözyaşı dökme

..

Terk ederken ceset adımlarla
Yıkıntılar içinde arkamda bıraktığım bu şehir
Dudaklarından dökülen o devrik ayrılık cümlesi gibi
Yalnızlığı içine dökecek ve
Ölüm gibi içine düşeceksin sen bu şehrin.

Nereye çevirsen yüzünü
..

Boyum kısa,gözüm şaşı,başım kel,
biraz da kekemeyim ben.
kalbimin pırlanta gibi olduğunu söyler dost düşman,
ruhum güzel.

Kalbi temiz, ruhu güzel olsun, yeter diyenler
ben sizleri sokak sokak
..

Bir şehir,
bir kadın,
ve şehir de bir kadın,
........ruhunda yalınayak.

narin,zarif bir kristal misali,
...... parlak
..