Gecesi gündüzünden ayrılmış
Mevsimleri kendine özgü
Şehrin iki yüzü vardı
Şehir kendi içinde ikiye örgülü
Bir tarafına yalnızlığı giyinmiş
Diğer yanı aşk’a kucak açan şehir
İstanbul sessiz şehir
İstanbul sensizliği yaşarken
Sokaklarından tarih taşarken
..
Sen benim diğer yarımsın
Unutmak istemediğim
Gideceğini bildiğim halde
Kal diyemediğim yanım
Bu şehir seninle güzeldi
Bu şehir seninle
Bu şehir senin
Bu şehir sen
Kokarken canımdın
..
Şehirler dolduramaz boşluğu…
Gitmeyi istiyorsan eğer sessizce gideceksin. Ardından bakan bir sevgili değil şehir olacak.
Şehir özleyecek seni ve şehir duyacak kimsesizliğini, duyuracak… Giderken hiç kimseye haber vermeyeceksin. Sadece şehir bilecek seni ve sen şehri bileceksin.
Şehir amansız olacak, sokakları bir sen bir o kokmayacak, yani demem o ki şehir dediğin şehir gibi olacak. Hiç kimseye gebeliği olmayan ve şahit tutulmayan olacak…
Gittiğin gibi geri döndüğünü de şehir bilecek, şehirle konuşacaksın. Onca yaşanmışlıklar silinip gidecek zihninden ve sen şehir olacaksın. Şehir vazgeçilmezlerin arasına yerleşecek, ondan daha önemlisinin olmadığını haykıracaksın.
..
Bu şehir ne kadar boş geliyor
Sensiz yaşanırken günleri
Sokaklarına hüzün girmiş
Kaldırımları yalnızlıkları süpürüyor
Nasılda İstanbul kokuyorsun
Nasılda gözlerin düşüyor yedi tepesine
Nasılda özleniyorsun her köşesinde
Şimdi yoksun şehirde yok
Kimsesiz şarkılar karışıyor gecelere
..
