Şehir ve Hüzün............. Şiiri - Yoru ...

şehir ve hüzün adı altında,
güçlü bir kalem olarak görüyorum kaleminizi...
...
Kanatsam susmalarımı kusursuzca
İşaretlediğim her acıya
Mor denizler açsam
Keşke ağlayabilsem ağıtlarla.

...
şiirden sevgilerle...

Bu şiire geldiğimi anımsıyorum nedense.. Ya da yanılıyorum ben..

Acaba soğuk olan Ankara mı? En azından sadece... Yoksa üşüyen biz miyiz, birktirdiğimiz onca tutkulu sevdalar mıdır üşüyen?
Çatısız evler bir Ankara'da mı? Ülkemin 'çatısı kalkmış' gibi gelirken bana? Onca mücadeleler ile kazandığımız ne varsa çıkmış iken 'üstü açık pazarlara...!'
Belli ki Şaire de benzer duyguları yaşıyor... Ters giden bir şeyler tetiklemiş olmalı 'soğuk geceleri...'
Mükemmel bir anlatım, yine çok güzel bir şiir... Kutluyorum şiiri ve değerli Şaire'yi...

Duygusuyla, anlatımıyla çok etkileyici bir şiir okudum. Değerli paylaşımınızı ve güçlü kaleminizi içtenlikle kutluyorum.10 + ANT. Saygı ve sevgi ile kalın.

Hikmet YURDAER

KUTLUYORUM EMEĞİNE GÖNLÜNE SAĞLIK HARİKA BİR ŞİİR OKUDUM.

Şimdi, iki düş arasında
En soğuk geceyi yaşasa da Ankara
Tırnakları sökülse de karanlıkların
Üşümüş bir ağacın altında
Sevdanın sıcaklığına sarılarak
Toprağa sırları dökme zamanı
Avuçlara düşmeyen cemrelere
Deli kuşun kanadını sorma zamanı.


Sadece şiirdi, çünki şiir hayatın ta kendisidir..candan kutlarım Zeynep hanım...

Güzel Ankaramızın hüzünle aşkla yoğrulmuş güzel bir şiirini okudum yüreğinize sağlık arkadaşım

Ve sarılma zamanı umuda... İnadına imkansızlığın...
İçtenlikle kutlarım güzel şiirinizi Zeynep Hanım.
Sevgi, saygıyla...

En soğuk gecesini yaşıyor Ankara... Bütün düşlerin külleri savrulurcasına..bin umutu alıp götürürken sokak aralarına.. Kırık bir gülümsemeyle donuyop kalıyor bakışlar....Ve şimdi bütün kırıklıkları takıp kuşların kanadına..Çığlık çığlığa şarkı söyleme zamanı ..Bu en soğuk gecede... demek geldi içimden. sevgiyle muhteşem bir şiir okumanın keyfiyle.. Hüzün yakışan kaleme saygıyla...

Çoğu kez bazı şeyler kaybedilirken bazı şeyler kazanılır.Yaşam içinde insanı dengede tutmaya dönük böyle olguların varlığından hepimiz de haberdarız aslında.

Aşık olmak isterken yalnızlığınızı,yalnız olmak isterken aşklarınızı kaybedersiniz.
Oldukça insani bir yanımızdır bu.
Yani yaşamdadır diyalektiğin gerçekleri.
Her şeyi aynı anda yaşamak isteyenler çok doyumsuzca idealize olmayı istiyorlar gibime geliyor.

Şiirdeyim.
Aşk sanıyorum ki en kırılgan yerimiz.
Ankara'da yalnızlık içinde böylesi çözümsüzlüklerle karşı karşıya kalmanın sesi midir şiirdeki söylemler..


Kutluyorum Efendim.
Erdemle.

Düşler görüyorum çatısız evlerin altında
Meğer ben hala çocukmuşum…
Her kışı bahar sanıyormuşum
Her masalın prensesi oluyormuşum
Şizofren şiirler yazıyormuşum yüksek sesle
Şafak vakitlerini beklemeden
Uyandırıyormuşum düşlerimi
Meğer ben hala
Bir umuda sere serpe kucak açıyormuşum.

tebrikler zeynebim..çok güzeldi