Şehidin Mektubu Şiiri - Mehmet Çakır

Kurudu fidanın, soldu çiçeğin,
Yeşermez su olsan, ışık olsan da…
Artık kucağına, uzak bebeğin,
Dizlerini serip, beşik olsan da…

Her ana Rabbinden, bir evlat diler,
Kuzusundan ayrı, hep vuslat diler,
Gün gelir hasrete, yetmez sevgiler,
Biricik yavruna, âşık olsan da…

Cennet senin ayağının altında,
Bir Rabbin, bir yavrun gönül tahtında,
Sen hep mübareksin, Allah katında,
Evlat acısından, düşük olsan da…

Son durak ya Cennet, ya da Cehennem,
Yüreğimde özlem, gözlerimde nem,
Sen benim dilimde, destansın annem,
Bir ağıt olsan da, koşuk olsan da…

Şehidi olsam da, kutsal cenginin,
Nasip olacak mı, bana son günün,
Sönmeyecek gibi, yürek yangının,
Aşığına yanan, maşuk olsan da…

Senin hasretinden, vurdum en dibe,
Emanet eyledim, seni Habib’e,
Sardırmam bilesin, hiçbir tabibe,
Bağrımda kanayan, deşik olsan da…

Çağırsan da gözlerimi açamam,
Anayı, babayı, artık seçemem,
Boğazım kurudu, yiyip içemem,
Avucunu açıp, kaşık olsan da…

Tabutumu aç da, nur eyle beni,
Kondur yanağıma, son kez buseni,
Giremem içeri, çiğneyip seni,
Cennet kapısında, eşik olsan da…

21.10.2014
BAFRA