Güneşin batmadığı.. ışıgın sönmediği ülkeden..
Bir istanbul tepesinde ısınayım rüzgarıyla..
Adımın Ümit olmasının ne önemi var..
Ümitsizce dökülsün parmaklarımdan cümleler..
Gerçekliğini sorgulamadan içimi ısıtsın kelimelerin..
Kimsin.. necisin.. neredesin..
Gözlerin ne renktir.. saçların nasıl kokar..
Umurumda olmasın..
Yaşanmışlıkla dolu elli küsür seneyi sorgulamadan..
Bulundugun durumu kurcalamadan..
Bir el uzatayım taa istanbul'un göbeğinden..
Soguk.. karamsar.. ince uzun bacaklı ingilizlerin ortasına..
Bu topraklara ait bir yürek karşılar muhakkak ellerimi.
Bir anadolu kokar oralarda bir yerde..
Bir dost yürek çarpar..
Moskova'da nazım..
Mısır'da Mehmet Akif..
Bir başka ülkede bir başka anadolu..
Güneş batmaz topraklarda bir seher rüzgarı eser..
Ruhumuza huzur getirmek için anadolu'ya dogru..
...
26/01/2008
23:30 Ümit ÜNAL
Kayıt Tarihi : 26.1.2009 23:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!