Seher-geh Hüsrev-i mesned-nişîn-i kal’a- ...

Seher-geh Hüsrev-i mesned-nişîn-i kal’a-ı mînâ
Geyindi bir zemînî âsumânî hil’at-ı dîbâ

Süvâr-ı hınk-ı zerrîn zeyn olup itdi ‘alem ber-dûş
Şuâ’ından çeküp bir tîg-i âteş-tâb u berk-âsâ

Neberd itdi fezâ-yı çarh-ı târemde yüz agartdı
Girîzân oldı ceyş-i reng-bârû oldı nâ-peydâ

Buyurdı safha-i sîm-âb-ı sîmâya debîr-i çarh
İdüp nîlî tabakda hall-i zer-menşûr ide inşâ

Görinen sanmanuz kavs-i kuzahdur âsumân üzre
Düm-i tâvûsdur kim oldı bu menşûra ol tugrâ

Buna kerrubiyânı sebt-i şâhid eyleyüp cümle
Umûr-ı ‘âlemi tefvîz kıldı ana külliyâ

Cenâb-ı Muhyî-i dîn mâhî-i gam hâmî-i İslâm
Şeh-i erbâb-ı fetvâ hâce-i dîn dâver-i dünyâ

Eyâ dânâ vü âgâh-ı rümûz-ı alleme’l-esmâ
Eyâ müşkil-küşâ-yı nüktedân-ı sırr-ı mâ evhâ

Birûnun vâridât-ı zü’l-celâle manzar u mazhar
Derûnun pertev-i envâr-ı Hakka mehbit ü meclâ

Makâlun matmah-ı efkâr u enzâr üli’l-ebsâr
Kelâmun meş’arü’l-hak kadd ya’lû velâ-yu’lâ

Zihî mu’ciz ki ‘âlem mürde halk efsürde olmışken
İrişdün ‘adl ile mânend-i ‘Îsâ eyledün ihyâ

Şu’â’-ı mihr-i ‘âlem-tâb ile mektûb idüp irsâl
İder her subh-dem kâdî-ı gerdûn senden istiftâ

Ri’âyetle getürür nâme-i fetvânı başında
Degül gerdûnda görinen meh-i nev gurre-i garrâ

Belî hakk olmaz idi nakş-ı hestî levh-i ‘âlemden
Eger sakk-ı hayâtun sıhhatine eylesen imzâ

Hümâ-yı fikretün pervâz-ı sahn-ı lâ-halâ eyler
Olur mı mâ-’adâ-yı küngür-i ‘arş-âşiyân hâşâ

Tufeylîdür sa’âdet isme lâyıkdur müsemmâsı
Bi-hakkı ‘alleme’l-esmâ bi-hakkı sırr-ı mâ evhâ

Fevâzılle fazâyılle olupdur mecma’ü’l-bahreyn
Müsahhar olsa tan mı zâtına fetvâ ile takvâ

Eger ‘ilm-i tefâsîri hadîsün olmasa Keşşâf
Meşârikle Mesâbih olmaz idi gün gibi peydâ

Beyânundur bedî’ ile ma’ânî bâbına Miftâh
Kelâmun rûh-perver mantık-ı ‘Îsâ durur gûyâ

Hidâyet irişüp muhtâr olup kenz-i ‘ulûm oldun
Bu fazl-ı bî-nihâyetle vücûdun Ekmel ü evlâ

Mesîh-âsâ kelâmundan olurken mürdeler zinde
Ne cânı var ki hikmetden dem ura Bû ‘Alî Sînâ

Mutavvel eyleme Telhîs kıl evsâfını anun
Niçe kez irişe rûz-i hesâb olınmaya ihsâ

Sühan-senc ü füsûn-ger nükte-dân u mû-şikâf-ı dehr
Eger cem’ olsalar tafsîl olunmaz medhün icmâlâ

N’ola ben zerre-vârı pertev-i mihrünle toprakdan
Eger ref’ eylesen mânend-i hûrşîd-i cihân-ârâ

Şefâ’at kıl bana dâr-ı na’îm-i lutfun it me’vâ
Niçe bir veyl-i gamda diyeyüm feryâd-ı vâ-veylâ

Ne yerde kim ser-i âb anladum buldum serâb anı
Beni sîr-âb kılmadı mey-i câm-ı sürûr-efzâ

Karâr u ‘akl u sabr u dil gidüp nâ-çârum ihsân kıl
Kerîmâ fâzılâ gerdûn-medârâ âsumân-kadrâ

Beni eller ayaklar dest-gîr ol al elin elün
Cihâna lutf u cûdun şâmil u ‘âm oldı külliyyâ

Nitekim devlet-i dünyâyı zâtına tufeyl itdün
İlâhî sen müyesser kıl kemâl-i devlet-i ‘ukbâ