Sefil Dostum Şiirleri - Şair Sefil Dostum

Yorgunluktan benzi sararmış
Kasabaya doğru gider bir kız
Dermanı direnci tükenmiş
Doktora doğru giter bir kiz

Dedim kızım nedir senin bu halin

Sevdiğim gurbete giderken vedalaştı
Eğdi boynunu eğdi döndü bana baktı
Yüce dağ başından aştı içimi yaktı
Eğdi boynunu eğdi dönüp masum baktı

Gurbete gitmeyi düşünmezdi zor geldi

İçim acıyor benim derdimden
Gönlüm razı gelmiyor kederimden
Ağlaya ağlaya gözyaşlarım da
Gönlüme hıçkırıklarım teselli vermiyor

Bu kadar niye mi ızdırap doluyum

Cnım mevlam nasip etse de
Varsam gülümseye gülümseye
Türkiye de Ankara da canlarımı
Görsem gülümseye gülümseye

Annnem elimden tutsa

Dostum coşmuş dalgalanıyorsun
Şöyle benim gibi benleyinsın de
Onun da sevdiğinden üzüntüsü var
Şöyle benim gibi benleyinsın de

Dostum sana neler yapılmış

Köyde bir araya gelmiş güzeller
Benim sevdiceğim ayrı bir yerde
Gözler hep onun üstündeydi
Beyazlar giymişti o nişandaydı

Her güzelin bir bakışı başkaydı

Bu dünyada yokmuş yarimle şansım
Bana yasakmış yar ile mutlu olmak
Yarimide bağrıma basıp uyumak
Bana yasakmış yarim ile mutlu olmak

İsyanım çok acı dehşet verdi bana

Merak edip herkesten sormuş
Benim aşkım kuzum içten özlemiş
Acep birşey mi oldu diye üzülmüş
Benim aşkım kuzum içten sevmiş

Duymasaydım kuzum bu sözlerini

Anladım o yar beni ihmal etmiş
Niçin yazdığım mektupları okumamış
Sevgim sonunda hüsran vermiş
Ne yazdım da niye bana alınmış

Bundan sonra artık sorma hatırım

Bu kadar dertlerin bunca acıların
Bacımı çıldırtıyor yorgun yorgun
Birer saat arayla ağrıyor yüreğin
Sefil dostumu öldürüyor yavaş yavaş

Ağrıların derinden yok mu ilacın