Şefik Koman Şiirleri - Şair Şefik Koman

Bir sevgi besliyorum öldürülmek istenen
Bir türkü biliyorum, günden güne güçlenen
Bir önder tanıyorum adına “baba” denen
Kimseler eserini karalayamaz tonguç.

Bir kavga veriyorum, milletçe verilecek

Usul Boylum

Usul boylum, ne olur yıkma hayallerimi
Lutfeyle de göreyim irem bahçelerini.
Kirazına dokunmam, koklayım güllerini.
Yalnız sana inanmış bir şeyda aşığım ben.

Bu ne devrandır ha beyler…
Nalıncı keseri gibi hep size keser,
Talancı, yalancı,
Kanını emerler yoksul milletin
Dur diyen olmaz…
Birde yabancıları getirip kodular ülkeme,

Süt mavisi gökyüzü
Sevda yeşili orman
Tükenmez cömert doğa
Zevk sunar insanlara.

Ilgıt esen rüzgarlar

Ben Emekli Öğretmenim

İçime taze bir bahar gibi giren
Yüreğime serilen
Köyler, kasabalar, kentler dolusu
Mini mini kuşlar ve çiçekler tanıyorum.

Denizler dalgalı
Mayınlar kara
Dökmüşler mayınları mavi sulara
Bilmiyor mayınlar hedeflerini
Onlara diyorlar; ”Hepsi serseri”
O mayınlar

Sevda renk, renk çiçek uçan kelebek
Sevda tek yudumda mest eden şerbet
Sevda duygulara tatlı bir uçuş
Aşkın la telin hafiften vuruş
Can evinde öten minicik bir kuş
Bir kadirbilirlik tatlı bir duyuş.

Hava gibi,
Su gibi,
Besin gibidir kadın.
Hayat verir canlara
Yaşatır ve kuşatır.

Maaş günü evde kavga çıkıyor
Geçim yüreğime kurşun sıkıyor
Adam hesap ödemeğe bıkıyor
On iki aybaşı kavga var bizde.

Yorgan kısa diye büzülüyoruz

Eğer, yüreğinde bir parçacık sevgi kırıntısı varsa,
Eğer, kurumak üzere olan bir çiçeğe bir tas su verebiliyorsan,
Eğer, yaralı bir kuşun,kanayan yarasını sarabiliyorsan,
Eğer, kimsesiz veya öksüz bir yavruyu okşayabiliyorsan,
Eğer, aç ve duçar bir garibe derman sunabiliyorsan,
Hasta ziyaretlerini seviyor,