Sefası Hoş Şiiri - Müslüm Bayram

Sefası hoş bu gök kubbe altında
Kalmadı ki süreyim
Ekeyim tohumlarından
Çalar teranesi durmaksızın boş tenekelerin
Uğultusu tırmalar kulaklarımı
Ritmi bozuk düzen dilenir şarkılar
Eteklerinde zil çalar.

Hayalperest meyhanelerin göbek taşında
Çalkalanır arlanmaz duyguların coşkusu
Dolar şehvetiyle kadehler
Yudumların şerri
Ruhsuzluğundan da beter.

Ecesine sarhoş
Ey ezeli yıldızlarım!
Ne gam...
Bu ne keder.

Görmezden gelemem zalimi
Haksızlığı övemem
Kör olmuşsa ozanlar ne fayda
Kuru gürültü kof alkışlar neye değer!
Temayül edemez başım
Vicdan denen tek nesne
Kalmışsa eğer.

Kurulsa dar ağaçları
Kızıl meşeli ormanlarından
Kökleriyle kazınsa asilliği
Kanar budaklarından toprak
Tohuma durur yeşeririm
Semaya dokunduğu açıldığında akit
Turnanın kanadında
Dansa durduğum vakit.

Varsın... Yağlı urganlarıyla övünsün iblis
Ruhunu satmış celladıyla el ele
El etek öpmekten yerinsin
Elemli burgaçların dümenine
Taşısın su!
Yaksın kanlı kazanlarını dem.

Yâr kadehinden sofram içerim
İçmekse andım ahir sek içerim
Yeter ki değmesin iblisin eli
Ay hilali urganı boynuma
Kendim çekerim.

Nevbahar seherin açan goncalar
Ak güvercin rengim konar bilirim
Zalimi gark edecek elem sancılar
Elbet bataklığında sonun görürüm.

Yılgın... Nahoş kokularından naçar
Ecri sınavlarında zorda sivrisinekler
Ey benim toprağımda tüten kırmızı al
Kafdağı nefesim çiçeklerimsin
Gitme kal... Peteğimsin arım bal.