Sefa Beyazıt Şiirleri - Şair Sefa Beyazıt

Artık dönülmez bu akşamın ufkundan
Yollarım hep sana çıkar İstanbul'un denize çıkan yolları gibi
Şarkılar sana bestelenir ve seni söyler
Eski bir gramofondan yankılanırcasına
Ve sonunda seni fasıl ederim bir köşe başında yada bir tren garinda
Bir sokak müzisyeni edasında adına yazilan türküler söylerim sıra sıra gecelerde nemrudun kızı yandirdi bizi

Kime anlatsam derdimi anne
Hangi karanlıkta döksem göz yaşımı
Hangi omuza yaslasam başımı
Hangi diz ilaç olur ağrıyan başıma

İçim köz köz anne

Kimi der ki hayatımda yok başka birisi
Kimi der ki seni çok seviyorum yalan senden gerisi
Kimi der ki uğruna dünyayı yakarım
Kimi der ki vazgeçemem hayatıma kıyarım

Ey aşk sen ne yüce ne mukaddes duygusun

Aşk'a düşmeyen gönül insana yüktür
Aşktan geçmeyen yol yolcuya yüktür
Aşk ile dönmeyen dil ağıza yüktür
Aşk'a düş aşktan geç aşk ile söyle

Dağ gibiydi babam yıkıldı gitti
Çiviler üstüne çakıldı gitti
Gölgesinde huzur bulduğum çınar
Kurudu kökünden söküldü gitti

Dört yetim bıraktı gözleri yaşlı

Beni asın mavi gök kubbenin altında
Ellerimde kelepçe ayaklarımda pranga
Dogru bildiğiniz yanlışlarla yargılayın
Hıçkırıklardan bir ilmek boğazımda
Sadaret makamından gelen o iniltiler
Ahh azizim siz bilmezsiniz

Tarih denen nesneyi kim yazıyor gösterin
Türk'e mezar yerini kim kazıyor gösterin
Soytarısı kalmamış sarayda padişahın
Halk sokakta beyhude niye azar söyleyin
Gök girip kızıl çıksın oğuz boyun pusatı
Elbet birgün gelecek adaletin hasatı

Ebruli bağlamış yarim yazmasın
Felek ayırmasın mevlam yazmasın
İpek mendil ile gümüş hızmasın
Ben ölünce mezarıma bağlasın

Ak gerdan üstünde tanedir beni

Ben seni sevdim
bir kuşun kanadında saklıydı sevdam
hayalin yüregimin kıyısına vurduğunda
Yükünü almış bir gemiydi bedenim

Ben seni sevdim

Baba yurdum bereketli toprağım
Akmıyor pınarların Kurumuş ırmağın
Ziyaretin küskün ıssız çermüğün
Bu senede yazın bensiz mi geçti

Gelinlik kızların yayık yaydımı