Sedat Kocabey Şiirleri - Şair Sedat Kocabey

VİCDANSIZ KADIN

Merhamet kalmamış insaf kalmamış
Yanıp kavruldum da hiç aldırmadın
Sana söyleyecek bir laf kalmamış
Bende senin adın vicdansız kadın

Melek yüzlü şeytan oldu her yanım
Zavallı gönlümü yoran yorana
Bin çeşit yarayla doldu her yanım
Hepsiyle savaştım kıran kırana

Sağımda duranlar solumdan vurdu

Sana yar dedimse eğer
Elleri almam koynuma
Sözüme vermezsen değer
Al hançeri vur boynuma

Gözünü çekme gözümden

Yine gülüşlerin düştü aklıma
Bilsen ne hayaller kurdum bu gece
Duygularım bile şaştı aklıma
Hasretin dibine vurdum bu gece

Saçına gül takışınla
Yakıp ta kavurdun beni
Deli oldum bakışınla
On ikiden vurdun beni

Sensin benim tatlı düşüm

Ha düştün gözümden ha düşeceksin,
Sana güvenimi kaybediyorum.
Ha deştin kalbimi ha deşeceksin,
Seni nerden sevdim hay be diyorum.

Azrail misali peşimden geldin

Kalbimi aşk ile yakacakmışsın
Görmedim duymadım bilmiyorum say,
Gözümden gönlüme akacakmışsın
Sen neymişsin meğer vay güzelim vay

Sevdalı sözlerle kalbimi çaldın,

Az ile yetinmez olmuş insanlar
Kin ile nefretle dolmuş insanlar
İçmeden kafayı bulmuş insanlar
Çocuklar gülüyor vay halimize

Dönmüyorsa zaman geri
Her anını yaz geç gönlüm
Uyumadın dünden beri
Keşkelerden vaz geç gönlüm

Hep adını anmışım de

Sen değil ben seni terk ediyorum.
Ruhumu ikiye böldün vefasız,
Nefreti kalbime zerk ediyorum,
Oh başım sağ olsun öldün vefasız.

Bir daha ipinle inmem kuyuya,