Seda Ahmet Şiirleri - Şair Seda Ahmet

Biliyormusun ben en çok
Geceyi seviyorum sensizliğimde,
Geceyi şarabı ve sigarayı,
Oysa sen sigaradan tiksinirdin.
İçme şu zıkkımı derdin.
Evet ama sen yoksun ki

Gülerek dünyaya bakarken,
Yok olan beni, bende ararken,
Yıllar ne çok kayıp almış benden,
Dertlerime yeni dertler eklerken! !

Ekmeğimi,gözyaşımla karıştırmışım,

Sen doğduğum toprakların,
Delikanlısı! ...
Sen yüreğimin dinmeyen,
Sancısı! ...
İnceden kanayan kemik,
Sızısı! ..

Bana göre değilmiş sevda,
Kimseye gönül veremem,
Bu saatten sonra,
Bir daha acı çekemem! ...
Gözleri yollara yatırıp,
Yüreğimi ezemem! ...

Aslında hep karanlıkmış hayat gözlerimde,
Ve ben hiç yokmuşum,hiç doğmamışım,
Bir varmış,bir yokmuş masalmış hayat,
Karanlık bir hayata kapamışım gözlerimi.
Kanatmışım geceyi yumruklarımda öfkem,
Ateşe vermişim yüreği intihar eşliğinde

Kızgınlığım kendi,kendime;
Sorgulamalar.
Hesapsız yarınlar,
Anlamsızlıklar.
Ruhumda karanlıklar...
Uçurum kenarı,

Sesin kulaklarımda duyuyorum,
Annem diye sesleniyorsun,
Sen annem dediğin zaman,
İçim titrer yavrum biliyorsun! ...

Gülüşün düşüyor aklıma,

Bir rüzgar esiyor üzerinde toprağının,
Sanki senin nefesini duyuyorum.
Çağırıyorum gel ne olur gel,
Hasretine artık dayanamıyorum! ....
Hani o dudaklarımdan silinen,
Adını söylüyorum hiç durmadan,

Bilemedim veda olduğunu,
Giderken gülümsedin bana,
El salladın,içim yandı,
Gözlerimden yaş boşandı!
Bilemezdimki son kez,
El sallamışım sana,

Gülüşüne İstanbul gülüyordu,
Sabahlar aydınlığa kavuşuyordu
Gittin yıkıldı bu şehir sensizliğinde
Olmayanım,sol yanım sensiz matemde.
Sustu şimdi tüm sazlar,söz sustu
Ayrılığın türküsü düşmüş dilime