Seda Ahmet Şiirleri - Şair Seda Ahmet

Biliyorum sen aşksın,
Ben sana değil,
Aşka aşığım!
Kendi kendimle,
Kavga ediyorum,
Aşka kalbimi,

Tutunmak istedikçe insanlara,
Sonu hep hüsran,
Umutlar boş çıkıyor,
Elde var isyan! ....

Biliyorum sen olmayacaksın,

Yüreğim yine acıya gebe,
Seni dünyaya getirdiğimde,
Çektiğim sancı,sevince dönmüştü,
Şimdi sancılarım,sensizliğe gebe! ....

Anneler günü gelmiş benim neyime,

Hani her yıkıntının ardından,
Enkaza dönüşümü görüyorsun...
Kırık,dökük,yaralı ve ölesiye,
çaresizliğimi sen biliyorsun...

Hep sana gelip sığınıyorum,

Aşık olmalıyım sana.
Hani ya saf kan aşk olmalı! ...
Beni deliye çevirip,
Aklımı başımdan almalı.
Öyleki hiç aklımdan çıkmamalı.
Her lafımın birinde adın olmalı.

Soğuk duvarlar üstüme yıkılıyor,
Acile kaldırılmışım etrafım kalabalık,
Açıyorum gözlerimi başucumda oğullarım,
Ahmet,im gel diyor bana uzatıyor ellerini,
Hakan,ım gitme diyor anne bırakma beni!
Ellerimi uzatıyorum gitmek istiyorum

Bu gece senin için ağlayacağım,
Bu gecede sensizliğe sarılacağım,
Küllenen yüreğimi bu gece son kez
Kor alevlerde yakacağım,
İçin,için yanıp ağlayacağım!
Ben seni yüreğime gömdüm,

Özlemim oldun hayatımda,
Kalbime yara açtın.
İçimde ince bir sızı,
yaş olup,gözümden aktın.
Adı ayrılık olsun! ...
Yoluna baş koydum,

Bir çocuk ağlıyor
Çocuk kendi dünyasında
Bir başına isyanlarda,
Yaş akmıyor gözlerinden
Yüreği ağlıyor.
Çocuk annesini

Hangi yol ağzıydı yanlızlığım
Seni ben nerde yitirdim
Suç muydu günah mıydı
Vebalini kadere yükledim.
Oysa hiç günahım yoktu.
Zaman çaldı benden seni