Nihal'im Sen Secdeye Layık Kadın

Her şey aşk içindi,
Her şey...
Savaşın tam ortasında
Ölümle göz göze gelen komutanın yüreğinden kopup gelen o tek cümle gibi:
“Seni bir daha görmeden ölmek haram bana ey Kadın!”
Zira aşk, vuslatı değil, vuslatsızlığı seçmişti bu sefer…
Ve vuslatsızlıkta bile seni sevmek ibadetti bana.

Ben senden saraylar istemedim,
Bir bakış, bir sadakat, bir merhamet bekledim sadece.
Ne çıkar güttüm, ne hesap sordum,
Ne cennetle kandım ne cehennemle korktum.
Yalnızca seni, ben olduğum için seven Kadın istedim.

Sorgusuz gel…
Kitapsız gel…
Ritüelsiz, töresiz…
Aşkın kendisi ol da gel,
Ben seni şirk sayılacak kadar çok severim,
Ama yine de sana secde ederim,
Zira senin gözlerinde Allah'ın tecellisini gördüm.

Sen beni anlayan ol,
Çünkü kimse anlamadı beni.
Gönlüm bir çöl,
Ve sen o çöle yağan ilk yağmursun,
Dilimdeki ilk duadır adın:
Kadın... Ey Kadın… Kadınların Anası…
İlk Havva, son Meryem, içimdeki Rabbin sırdaşı.

Gel de ben seni taşlarla değil,
Dualarla recm edeyim.
Günahını bağışlayayım aşkınla,
Benlikten kurtulayım gözlerinde,
Seninle yok olayım,
Seninle hakikate erip "Ben" olmaktan vazgeçeyim.

Güzel Kadın,
Sen aşkın secdesine layık ol da,
Ben kulluktan şeref bulayım.