Secdede Yazılan Çağlar

Bir secde düştü yeryüzüne,
zaman titredi.
Gökyüzü sustu…
Çünkü çağlar yazılıyordu
alnını toprağa koyanların kalemiyle.

Ne saltanat ne kılıç,
söz geçiremedi bu kelâmın önüne.
Çünkü her “Allahü ekber”
yeni bir çağın başlangıcıydı.

Mekke’nin karanlığında
bir nur yürüdü omuzlarda.
Ve her secde,
zulmün saraylarında çatlak açtı.

İbrahim’in ateşinde,
Musa’nın denizinde,
İsa’nın gözyaşında yankılanan
tek hakikat:
“Rabbim, sen varsın;
ve ben, secdedeyim…”

Ümmetin alnı değdiği anda toprağa,
dağlar eğildi,
ırmaklar sustu,
güneş beklemeye koyuldu.
Çünkü o an,
vakit durur:
Ve yalnız Allah konuşur.

Ey çağları secdede yoğuran yürek!
Senin alnınla yazılır tarih,
Senin sabrınla yürür ümmet.
Ve senin dualarında
yeniden doğar
kaybolmuş çağların hatırası…

Kıyamlar geçer,
imtihanlar büyür,
ama bir tek secde,
bin çağdan daha kalıcıdır!