Sebepsiz Ayrılık Şiiri - Bilal Bildik

Bana bakarak gitmiştin,
Bakakalmıştım arkandan.
Tekrar ne zaman diyorduk,
Kısa bir ayrılık zannetmiştim.
İçimde hüzün olsa bile,
Dışımda yine gelecek diyordum.
Meğer gelmeyecektin
Seni memleketine uğurlamıştım,
Dönmeyecektin meğer.
Bunu sadece sen biliyordun
Ta ki bir daha,
O telefon açılmayana denk,
Artık bunu bende biliyordum.
Açılmayacaktı telefon,
Dönmeyecektin sen.

Bir sebep aradım,
Bulamadım maalesef nafile.
Neden dedim yıllarca;
Beni bu aşka küstüren,
Aşkın ta kendisine küstüren,
Beni bana küstüren,
Ey hayallerimin en güzeli,
Kendimi yanında,
Mutlu hisettiğim kadın,
Neden gittin?
Neden artık yoktun?
Bana bir sebep sunmadan
Beni bir kez aramadan
Neden, neden...

Meğer kurulan hayaller,
Senden daha gerçekmiş,
Senden daha pak.
Tekrar tekrar denedim,
Bu defa olur galiba dedim.
Yere düşmüştür lanet olası,
Zaten eskimişti telefon.
Hayır ne olursa olsun,
Açar açmadı,
Dönerdi, dönmeliydi,
Ama dönmedi.
Değer biçemediğimdin.
Meğer ucuz insanların,
Aşkıda ucuz oluyormuş.

Yıllarımı verdiğim sen,
Hayallerimi verdiğim sen,
Gülüşümü verdiğim,
Gülüşümü çalan sen
Her anımı, her günümü,
Dünümü, bugünümü,
Yarınlarımı verdiğim kadın.
Neden gittin benden?
Neden...