Sebebimsin Şiiri - Şeref Işı

Yaşamaktan koptum senin yüzünden
Hani derler ya “sebebim sensin”
İşte öyle benimde sebebim sensin
Sabahları uyanınca gülen yüzümü
Aynaya baktığımda bir tebessümü mü özledim
Dinlediğim müzikleri,izlediğim filmleri
Deniz kenarlarında yürüyüşlerimi özledim
Oysaki uzun zamandır bütün özleyişlerimi bıraktım
Senin özleminle doldu taştı yüreğim
Gözlerini,saçının tellerini,bir bakışını,bir gülüşünü
Bana doğru aldığın her bir nefesi özlüyorum
Kendimi kaybettim bu sevdanın içinde
Fakat seni de bulamıyorum
Yokluğuna alışamıyorum,varlığına erişemiyorum
Hani bir göçmen kuş olsam diyorum bazen
Ve senin yurdunda yaşasam,hiç göçmeden yüreğinden
Sende benim yüreğimde yaşasan,hiç gitmeden gönlümden
Sonra hayallerin bile,hayalden ibaret olduğunu anladığımda
Canım çok acıyor,her sabah göğsümde bir ağrıyla uyanıyorum
Gündüzlere sığamıyor,gecelere katlanamıyorum
Bağzen bir ağrı saplanıyor kalbime,nefes aldırmıyor bazen
İşte öyle anlarda,tamam diyorum bitti buraya kadarmış
Ama aklıma gelen ilk ve son şey yine gözlerin oluyor
İste böyle sevgilim
Yüzümdeki mutsuzluğa,gönlümdeki mutluluğa sebebimsin
Boş ver yüzüm gülmesin,boş ver göğsümdeki ağrı yoldaşım olsun
Bilirim her şeyin bir bedeli var bu dünyada
Bu aşkın bedeli de benim hayatım olsun...