Şeb-İ Yeldamdın Şiiri - Erva Eralp

Sen benim sonu olmayan şeb-i yeldamdın
Hiç uyanmak istemediğim en güzel rüyamdın
Sen Allah'a yalvarışım, en samimi duamdın
Sen benim sonu olmayan şeb-i yeldamdın

Geceler hiç bu kadar karanlık oldu mu?
Goncalara çiğ taneleri böyle doldu mu?
Sana verdiğim güller yoksa soldu mu?
Sen benim sonu olmayan şeb-i yeldamdın

Şu ayı ağlarken ilk defa görüyorum
Aşkın yaprağını zoraki dürüyorum
Yüreğimi bu gece ülkenden sürüyorum
Sen benim sonu olmayan şeb-i yeldamdın

Bir yolculuk ağıtı yerleşti şimdi kulaklara
Uğradım yolumun üstündeki bütün duraklara
Eskimiş hayat raylarında trenim gidiyor uzaklara
Sen benim sonu olmayan şeb-i yeldamdın

Ah ne oldu sanki! Neden bozuldu büyü?
Ninemin deyişiyle değdi bir şeytan tüyü
Islatıyor yağmur beni, yürüyen bir ölüyü
Sen benim sonu olmayan şeb-i yeldamdın