Şeb-i Yelda Şiiri - Aşkın Bendesi

Bir gece hıçkırıyorsa çocuk özlemle
En uzun ve karanlık gece odur işte

Bir gece sevgili yanıyorsa hasretten
En yakıcı ateş odur sevgiliye

Bir gece bitmiyorsa bin ahla
İsyan her gelişte daha hızlı vuruyorsa kapıyı

Kanın çekiliyor cümle devriliyorsa
Tutuk nutkun kâğıda geçmekte direniyorsa

İşte şeb-i Yelda o zamana denir coğrafyada

Yarım kürelere göre değişmez en uzun gece
İnsandan insana değişir durumda

Bir can geliyorsa veyahut veriliyorsa
Bir can, bir canı özlüyorsa derinden
Bir çocuğun ateşi dayanıyorsa annenin bağrına
Bir baba çocuğunu arıyorsa, karanlıklarda
Geçmez böyle bir gece, bir çırpıda

Zaman durur sanki kör noktada
Güneş doğmaz anlaşmışçasına
Ay ışığı bulut arkasında, en lazım zamanda

‘’ Üç yaşına üç ay kala bir çocuk ağlıyorsa
Ben babamı özledim diye hıçkırıyorsa
Bir adam her gece eşini, evladını sayıklıyorsa
Bir kadın, yeter diyorsa her şeye, herkese.
Şeb-i Yelda bir ömürden uzun olur o coğrafyada ‘’