Sayılı Nefes.... Şiiri - Döndü Dülger

Bire beş veren başak bile eğilirken,
İnsandaki bu kibir, bu gurur niye?
Bir ilahi emirle savunmasız kalacakken,
Ben diyen nefs_i emmareyi başa taç etmek niye?
Leb_i Deryada bir zerre cürmün bile yokken,
Sayılı nefesi dünyaya sarfetmek niye?
Yolumuz belli, akibetimiz belliyken,
Fani lezzetlerde Baki hayatı ziyan etmek niye?
Oysa her beden toprağa,
Her ruh ebediyete yazgılıdır.
Sen ki bir gül olup açmaya meylettiysen,
Hakkın secdesini unutmak niye?
Özünü hakikatle doldurmadan,
Hakikatin tek sahibine baş koyamazsın.
Ve Hakk'ın huzurunda boyun bükmeden,
Hiçbir yerde sükunu bulamazsın.
Gel dön nefsin köleliğinden,
Gel bırak dünyanın acı lezzetlerinden,
Bir "amin"e sığın,
Bir "elest bezmi"ni yaşa,
Gerisi İlahi Karara hürmet.
Unutma kibirle yürünmez bu yolda,
Bir tek tevazu, bir tek teslimiyet gerek öteler diyarına...
Döndü Dülger