Çekince kendimi mabedime...
Yalnızlık acıtır içimi...
Dizlerimi çekip karnıma uzandığımda yatağıma...
Kimsesizliğim dokunur kalbime...
Bir sensizliği düşünür...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
'Zorlarım hayatımın,
çıkmazlarını... '
yaşam dediğimiz,çıkmazlar dizini...
bir tekini aşabilmek için bile nerdeyse bir ömür versek de,bir diğeri dikiliverir karşımıza.
belki de son çıkmaz;
ölüm ...
İnsanı insandan eden duyguların atmosferi mükemmel anlatılmış. Duvarlara çarpan gözler, duygular, anılar... Ne çok derin değil mi? Başarınızı kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta