Savaşın sen hali Şiiri - Songül Biltekin

Başlamadan bir sonuca bağlıyor cümlemi
Gecenin derin sessizliğini bozan yüreğime
Gün gibi ayan yaşadığını biliyorum desem o sevgiyi
Beni bir dünyayı yabancı etme şimdi kendime der gibi
Hüznüne sarıldığım
Her cümlede hissetmek vardı seni
Neden derken
Varlığımı bilmez gibi kelimeleri
Satırlarıma taşımak istemesi
Ben ki her satırda
Sen diye dağılırken
Tanıma tanım düşmek nesi
Saygıdan mütevellit sustum
Sen benim canım der gibi
Onu bakışlarımda tuttum
Bakışlarımda dur şimdi diyemedim
Yüreğine susmak
bilmediğim cümleydi sanki
Savaşın sen hali
İçimdeki yara
Bir dünya sen misin şimdi
Adına sevmek dediği
Yaşamaksa seni
Adım izlerinde yüreğine rastlanmadı
Demek nesi
Kollarında bir dünya rüyaydım sanki
Dönsün kendine
Her mevsimi aylardan düşsün yine
Takvimlerde gün gün yaşarken
Unuttum onu desin
Her dökülmede
İçimde ölen mevsime
Hep bahardı desin o kendine
Savaşın sen haline
Bir dünya ben demek
Yalan olsun yüreğinde
Sevgiyle bir dünya sana
Sarıldığımı evrene anlatmak için
Boş gezegenlerin
Şahitliğine başvurulsun
Bakışlarında hükümsüzce dolaşan sevda
Yüreğinde hapsedilmek
Bir dünya bu olsun