Savaşın çocukları:
Çatlamış dudakları, korku dolmuş yürekleri, ellerinden alınmış umutları
Bedenleri kaldırımlara düşüyor soluk ve cansız
Artık misket peşinde koşmuyorlar savaşın çocukları
Onların sesleri de çığlığa dönüşmüyor
Boğazlarında yumrular var, konuşamıyorlar
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta