Savaşın çocukları:
Çatlamış dudakları, korku dolmuş yürekleri, ellerinden alınmış umutları
Bedenleri kaldırımlara düşüyor soluk ve cansız
Artık misket peşinde koşmuyorlar savaşın çocukları
Onların sesleri de çığlığa dönüşmüyor
Boğazlarında yumrular var, konuşamıyorlar
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta