savaşın çocukları
en karanlık deminde gece
saklayın siyah örtülerle beyaz kaleyi
sana savaş büyütür durgun sular
sana bela
esmiyorken rüzgar
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
güzeldir tarihe tanıklık etmek hissedilen acı beter olsada...yaşadığı dönemin aktarımını da yapar şair..acılarını, kıyımlarını belki nadiren mutluluklarını...Birçok şiir yazıldı çizildi gündeme dair ama vıcık vıcık arabesk kokusu yayıldı...birçoğu şiir yazmayı duygu sömürüsü olarak algıladı ve satırlarını bunun üzerine kurguladı...oysa sevgili Yusuf bir sömürünün inşaasını değil, bir şiirin omurgasını yaptı. demek ki sömürmeden de yazılabiliyor acının çığlığı.
Duyarlı bir şiir.
Konu üzsede insanı, anlatım güzel.
Butun dunyaya selam olsun, ve cocuklara sahip cikalim, el ele cocuklar aglamasin, cocuklar ölmesin, savasin degil barisin cocuklari olsun.. yüreginize saglik...
şiire giriş kendi halinde
ama ikinci ve üçüncü bölümlerle yükseliyor
son iki bölümde ise 'çocukların' kelimesinin tekrarı
göze ve dile takılıyor
öfkede soğutulan keskin acılar
ve yine çamur içersinde büyütülen sevdalar
ah o ayağı çıplak çocuklar
çığlığım suspus
şiir avaz avaz..
saygılar kaleme
üstadım büttün şiirleriniz gibi bu şiirde de durdum okudum kaç kere hatırlamıyorum tebrikler
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta