Eskiden olsa savaşırdım,
Kabullenmezdim...
Hiçbir boşvermiş tavrım yoktu esasen,
Kelimeler mi uzun,
Enerjim mi az?
Yahut
Zaman zaten söylüyor herşeyi
Söylenecek ne varsa,
Yapılacak ne varsa,
Gün gün önüne geliyor
onun verdiği rahatlık mı bilmiyorum?
Hani bir de emek vereceğin şey insansa birkaç yüzbin kez düşünüyorsun?
Eskiden savaşçı biriydim gerçekten,
Savaşmaya değeceğini düşünmüşüm hep,
Oysa değmiyormuş,
Kazandıkların kaybettiklerine...
Savaş ve barış oysa ne kadar içiçe
Ve ne kadar birbirini haklı gösteren şeyler,
Sevmeyi umdukça,
Sevilmeyi umdukça meğer birer savaşçı şövalye olmuşuz...
Artık yoran sevgilere inanmıyorum...
İnancımla savaşım aynı yönde,
İnanmıyorum kuşların uçmak isteyip kafese boyun eğeceğine,
İnanmıyorum nefes almadan vermeye...
Sevmek inanmak demek...
İnanmıyorum yoran sevgilere...
Mine Yılmaz Sevinç
10 Temmuz 2024
14:11
Kayıt Tarihi : 23.5.2025 23:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!