Savaş-ım Şiiri - Berkan Karasu

Bir yalnızlığın ortalamasında bırakılmış
Kimliği saklı sevdaların sürüklediği
Başıboş odalarda geçirilen sarı yapraklı
Hüzündür aradığı tek yapraklı yoncalarda bir insanın

Acıyan yaralara basılan tuzların belki de tentürdiyot kokulu
Gazlı bez kıvamındaki yanlızlıkları sarmaktır
Sus işareti yapan hemşire tablosunun altındaki sedyede
“Sıradaki” sesini duyup yitirmektir bir gülüşü çıplak yüz hatlarında

Bir okul zilinin altında beklemektir yakası kirli siyah önlüklerin
Çığlık çığlığa, ite kalka koşulan anne kollarındaki mutluluğunun
Ödev kaygısıyla dönüşüverdiği heyecanlı, işitilen azarları

Demlenen çayların bardağa ilk döküldüğündeki buğuda
Yalnızlıkların iç açıları toplamı çatlayan bardağın
İç acılar toplamı oluveririr birden bire sırıtık gülüşlü kızın dudağında

Savururken rüzgar kuytu, köhne sandık lekesi kokularını
Bir adın kalır geriye ütüsü çift çizgi olmuş gömlek manşetlerinden
Gazete manşetlerine sıçrayan aşkın yitik liman körfezlerinde

Aşıklar kenti olur tüm şehirler gece ışıklarını yaktığında
Bir fotoselin pervasız karanlıklara inat çıkışında
Geriye bıraktığı faturasını öder tüm bedenlerden arta kalan değerler

Dur-durak bilmeyen savaşımların sahnesinde
Kalkanların kılıçlara meydan okuduğu cümlelerle
Hep bir kalp bölünür ikiye
Yarısı sende yarısı da bende…