Sen ne zaman "bitti" desen,sevdan ilk günkü gibi çöreklenir sol yanımı sarardı.
Gün batmış gibi,etrafımı usul usul karanlık kaplardı.
Bulutlar üşüşüp gözlerime,kim vurduya giden ümitlerine sağanak gibi gözyaşım yağardı.
Bitti dediğin yerde "herşey bitmez" diyen iç sesim imdadıma yetişir, umut kök salardı.
Kirlenmesin diye ulu orta etrafa saçmadığım ne kadar iyi niyetin varsa;
"Ümitsiz Vakalar" antresinde volta atardı
.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.