Bitmeyen hüzünlere, demir attım.
Çoğandıkça çoğaldı, vallahi şaştım.
Bir zamanlar aşıkken, mutluluklar tattım.
Şimdilerde, sevmekten korkan, sol yanım, tahtım.
İçimde hep, uhteler dolu ahtım.
İşte benim, karadan, kara bahtım...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta