Bak yine aklimdasin, tüm hücrelerimle yaniyorum, yakiyorsun...
Kurtulunması imkansız bir yangın bu, ve agır kayıplar veriyorum...
Yoklugunda her gün ölüyorum, varlıgım tükeniyor, titriyorum, seni özlüyorum...
Nasılda sevmisim diyorum kendi kendime, üsüyorum, çok üsüyorum...
Elllerini özlüyorum, sıcacık ellerini ve donuk bakislarinda kaybolmayı geceleri...
Geride kalanların sarkısını fısıldıyor dudaklarım, seni özlüyorum...
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta