Sarmaşık Şiiri - Burcu Karakaya

Bağından koptu sarmaşık
Doludizgin ırmağına koşan
Yüreği sardı.
Yeşiline kandı da gönül
Onu durmadan suladı.
Azdı sarmaşık
Sardı sardı, boğarcasına..
Sevgiyle açan gül sandı gönül
Aldandı.
Sarmaşığın yaprakları bir sarardı,
Bir yeşerdi de
Gönül bu, basireti bağlandı.
Kesip atamadı.
Bencillik her bir sarmaşık boyu
Güneşe yol aldı.
Adaletsiz sevişmelerde
Zaman sallandı.
Gün bir battı, bir ağardı
Yaratanın can verdiği toprak,
Olurda kurursa diye düşünmedi
Sarmaşık.
Gönül sallandı her mevsim de
Bir yaz kaldı.
Sevgilerin çürüdüğü mevsim geldi de
Aklın agelmedi sarmaşığın
Kuraklık geliyor...
Bir damla su için
Bedeni titriyor...

C. Burcu Karakaya
Antalya
30/05/2004