SARILSAM
Gözlerim kapalı, derin nefesle başlar iç çekişlerim...
Çığlığa dönüşür sessizliğim.
Adımların, adımlarıma kavuşacak sanırım...
Sesin gelir kulağıma — gürültünün tam ortasın'da,
fısıltı gibi, ama kalbimin tam içinde yankılanır:
“Sarılmak, sadece bedenlerin teması değil,
Ruhun ruha dokunmasıdır…”
Sarılmak isterim sana, yalansız, çıkarsız...
Sadece özlediğim için.
Bir başımı yaslamak isterim göğsüne,
Dünya susar mı, bir denesek?
Sen konuşma... Sadece sus!
Sadece sarıl...
Kalbim konuşur zaten sana.
Korkuyorum!
Bir daha bulamamaktan...
Bir daha tutamamaktan ellerini.
Ya geç kalırsak?
Ya unuturken bulursak birbirimizi?
O yüzden şimdi, ne olur... Sarıl!
Kokun sinmiş üzerime,
Ellerin hâlâ içimde bir ürperti.
Sarılmak belki bir kurtuluş,
Belki de geç kalınmış bir veda...
Ama olsun, ben yine de isterim;
Susmanı, sarılmanı, göğsümde uyumanı...
Çünkü ben — en çok ne zaman yoruldum, bilir misin?
“Geç kalmış bir sarılma” düştüğünde aklıma...
Sarıl!
Unutulmuş yaraları hatırlatmadan,
“Affettim” demeden,
Neden gittin? diye sormadan...
Sadece... Sarıl!
Bir sarılsam...
Bi sarılsan...
Bi sarılsakk... GEÇECEKK
Şair: Nûrferah Züleyha AKTAŞ
Tarih: 30.11.2023
Saat: 00:15
Kayıt Tarihi : 18.7.2025 20:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri, derin bir özlem ve belirsizlik içinde yaşanan bir bekleyiş duygusuyla yazdım. Sarılmak, burada sadece fiziksel bir temas değil; ruhların yeniden kavuşması, affetme ve anlayışın ifadesi oldu. İnsanların en çok ihtiyaç duyduğu anlarda, kelimelerin kifayetsiz kaldığı yerde, susmanın ve sarılmanın ne denli güçlü olduğunu vurgulamaya çalıştım. Şiir, sevgi, umut ve bağışlama mesajını taşıyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!