Sarıkamış'ta Kar Şiiri - Yorumlar

Sayın CAZİM GÜRBÜZ’e


SARIKAMIŞ’TA O GECE…
-----

Dedem anlatıyordu… Ak saçlı Gazi Dedem,
Sarıkamış'ta gazi, Rusya'da esir dedem…

Derdi –‘‘Oğul, Sarıkamış neredir bilir misin…?’
Ölüm kalım savaşı nicedir bilir misin…?

Yıl, Bin Dokuz Yüz On Dört, yirmi iki Aralık,
Sırtımızda bir yazlık, ayağımızda çarık.

Tahin yok… Taam yok… Ot bulsak ot yiyeceğiz.
Her dudakta bir tevhit… İnandık… Öleceğiz.

Yüz yirmi bin Mehmet, yüz yirmi bin çıplak nefer,
Karşıda Rus askeri, arkada Ermeniler.

Acımasız bir kış bu, dünya dondu donacak,
Ne bilsin Mehmet, bu yer ona, mezar olacak.

Kelime-i Şahadet dudaklarda son hece…
Akıl dondu, fikir dondu, bu nasıl bir gece?

O gece sabaha kadar kar, yağdı da yağdı.
Yüz yirmi bin Mehmet'ten otuz bini ancak sağdı.

Sabah ezanı... O gün, bir Harputlu okudu
Tabiat ilmik ilmik kardan kefen dokudu

Kalanlar hep bir ağızdan getirdiler tekbir…
Kar altında kaldı doksan bin kimsesiz kabir…

Bu namaz Meleklerin kıldığı bir namazdı,
Şehitlik mertebesi, onlarda birer hazdı

Kalanlar da sakattı, yarım adam oldular,
Onlar ki bölük bölük, Rus'a esir oldular.

Kangren olmuştu dizim, acımadan kestiler,
Götürdüler Rusya'ya, orda esir ettiler.

İşte o zaman dedim 'Keşke ben de ölseydim.'
Bunca yıl esareti, yaşayıp görmeseydim.

Ne olurdu o gün Mustafa Kemal olaydı,
Allahü Ekber dağlarından güneş gibi doğaydı

Boş yere demediler oğul, ona Atatürk,
O büyük asker, o bir dahi, o en büyük Türk

***///***

Şiir : Mehmet Şükrü Baş-ELAZIĞ
Okuyan : Şebnam Kısaparmak
Beste : Doç.Dr.Burhan Tarlabaşı İstanbul Üni. Öğr.Üyesi
Yönetmen : Prof.Dr. Birgül Sönmez
Resimleyen : Hasan Öztürk