Sarı Zambak Şiirleri - Şair Sarı Zambak

Sonbahara çalan bir zamanda
Havada bir garip yangın.
Yaz sonun kucağında
Geçmiş... Yılgın... Teslim...
Bir acı sarmış yeşili çalınmış doğayı
Hazin, yanık...

Sustum.
Dışıma
çok sustum.
Çok konuştum.
İçime çok...
Dışıma sustukça

Varım.
Çevremde gidip gelenlerle
İçimde olup bitenlerle
Kusurlarımla, gerçeklerimle
Varım.
Dostlarımla, arkadaşlarımla, ailemle

Ve bir umuttu yaşamak dediğin.
Bir dolu umut
Kucak dolusu
Yollar dolusu.
Karanlığın içinde
Aydınlığı aramaktı.

Ruhum kara bir deniz şimdilerde
Bir karanlık kuytu.
Issız caddeler kadar boş
Bilinmezlerde yitik.
Çaresiz bir kuş,
Kışın ortasında.

Dışarıdan baktım kendime
Sakindi
Biraz da dalgın
Hüzünlüymüş
gibi geldi.
Bir baktım kendime

Gitme...
Git de, gece gitme.
Geceler uzun, bitmez, geçmez
Acı dolar içime, gitme
Geceler karanlık sokak
Kaybolurum, gitme

2000’ler...
Ne umuttu gelişin
Tüm saçma kehanetlere
Asılsız korkutmalara rağmen.
Milenyumdun
Alüminyum folyolarınla gelmiştin

90’larda çocuk...
Deniz kadar maviydi
Berrak ve de huzurlu
Gökyüzü kadar hayâlci
Ucu bucağı yok.
Yıldızlı bir gece kadar büyüleyici

Ah! Ne zordur özlem
Bir dolu yağmurdur gözlere çöreklenen
Bir dolu umut
Bir dolu bekleyiş
Sen hep pencere kenarında
Gözlerin hep yollarda,