Sarı Sessizlik Şiiri - Seyrani Göl

Eylül geldi, rüzgâr daha içli şimdi,
Sokaklar sarıya bürünmüş, suskun.
Her adımda bir hatıra düşüyor,
Kaldırımlarda unutulmuş gülüşler.

Gökyüzü yorgun, bulutlar ağır,
İçimde kıvrılıyor zamansız bir özlem.
Bir vedanın en ince yerindeyim,
Ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum.

Pencereme vuran sarı yapraklar,
Sanki seninle konuşur gibi,
"Unutma," diyorlar, "her sonbahar biraz aşktır,
Biraz eksiklik, biraz da hatırlamak."

Sokak lambası altında bekler gibi,
Yüzünü değil, sesini arıyor gözlerim.
Bir çatı kenarında içli bir serçe gibi,
Yalnızlığa tutunuyorum usulca.

Kalbimden geçen her sarı anıyla
Bir mektup yazıyorum eylüle sessizce.
Ne adını koyabiliyorum bu eksikliğe,
Ne de senden başka bir yer bulabiliyorum kendime...
S.GÖL