Mersin - 15.02.1998
giryeleri donar göklerin, derdime ağlarken
karlar altında kalmış serseri adımlar
gözlerim gözlerinden köşe bucak kaçarken
ab-ı hayatı değil ruhum ruhunu arar
zalim yeislerimin pusularına, yaralarımla tutulurken
acıyla dövülmüş kılıçlar boğazımı kucaklar
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta