Yaş ilerledikçe yok oluyor neşeli sokaklar,
Kalmıyor ne oyun, ne mutluluğu hatırlatan çiçekli bahar,
Çocuklar eskisi gibi bağırmıyor, Eskisi gibi satmıyor satıcılar.
Ayrılık zor geliyor neşeli sokaklar,
Yıllar geçmiş bu evler, koca hatıralar.
Bir başkaydı sanki çocukken, anımsanmış onca gerçek,
Saatlerce çalıştırılmak mı büyültür insanı?
Hastalıktan kıvranmak yahut hicran içinde kaybetmek mi bir yakını?
Ümitler içimizde yaşarken hala, büyüyebilir mi bir insan?
Mümkün mü kadife kumaş yanında kirlenmiş minik beden, yetiyor mu tüm bedene fani yıllar?
Hayalleri gökyüzüne bırakmış, kalplerinde öldürmüş olanlar onlar ;
Siyah yüzlü ve temiz kalpli çocuklar!
Zor değil anlamak
Tek nefesin değerini,
Yalnız yaşamı doldurmak yahut toprakla konuşmak yeterli(!)
Bir tabutun içinde taşınmak, açamamak gözleri.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!