Elif hanımın balkonunda Sardunyalar
Baktığında çiçeklerine onun olurdu dünyalar
Çiçekten yana zengindi
Herbir çiçeğiyle konuşur
Onlara güzel şeyler söylerdi.
Bir tek fırına ekmek almağa gider
Başka da çıkmazdı hiç sokağa
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




acı ve duygu yüklü bir anadolu kadını...
etkileyici bir anlatımla...
eliflerin gülmesi ve mutlu olması dileğiyle...
saygılarımla kutlarım...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta