Şansını Zorlama Şiiri - Menderes Dağlaroğlu

Öyle vefasız, öyle kara vicdanlı
Öyle acımasız, bilmezdim ben seni
Bir hoşça kal sevgilim, bile demeden
Hiç acımadan, bırakıp gittin beni

Şimdi gönlümü, dudağına yönelmiş
Bir damlacık yaşla mı, kandıracaksın
Böyle taktık, daha önce görülmemiş
Hesapta bu gönlümü, yandıracaksın

Kır çiçeğim, sen hala orda mı kaldın
Çoktan unuttum, senin güzel yüzünü
Unuttum, beni yakan kara gözünü
Sen kendini, dünya güzeli mi sandın

Benim başka işim gücüm, derdim yokta
Bu aklımda, acı ayrılık sözleri
Karşımda bir aşığın, kara gözleri
Sokak sokak dolaşacağım, soğukta

Gülüm daha fazla, şansını zorlama
Gözlerime öyle, keskin keskin bakma
Benim duygu ayarlarımla, oynama
Tekrardan kendini de, beni de yakma

Sonunu mantıklıca düşün, birazcık
Bu eski aşkı, tekrar gündeme alma
Şu an geçmişe, bir yolculuk yap azcık
Bir kere daha, vebal altında kalma

Hem gönlümle de, uzun uzun konuştum
Bu mevzuyu enine boyuna , tarttık
Çok baktık, gönlümde sana yer yok artık
Seninle burda, ilk ve son kez buluştum

Bende ilk baştan, bu sevda bitmez sandım
Sen gidince, nefessizlikten daraldım
Her gece, kötü düşüncelere daldım
Sıkıldım, yoruldum, bayağı bunaldım

Baktım ki aşk, bitiriyor bu ömrümü
Kurtarmaya çalıştım, tatlı canımı
Aşka kapattım, ilelebet gönlümü
Hepten iptal ettim, duygusal yanımı

Bu hayatta ki, tek yaşama gayemdin
Her sabah, bu gözlerimin aydınıydın
Bu dünyada ki, var oluş nedenimdin
Sen bu gönlümün, yegane kadınıydın

Kabul ediyorum, her gece seviştik
Hem de gün batımından, şafağa kadar
Gayretle, birbirimizi mutlu ettik
Bir rüya, gerçeğe dönüşene kadar

Ama o yaşananlar kaldı, geride
Sen yıktın bu yuvayı, kendi elinle
Boş ol dedim üç kez kalbimden, Feride
Bir ateşkes, imzalayamam seninle