Sanki Çok Eskilerden Tanıyorum Seni…

Asma bahçelerinden aşırdığım
Ergenliğe ulaşmaya çeyrek kalan
Siyah goruk salkımlarısın, üzüm öncesi
Öyle dolu, öyle diri..

Vurgun yediğim(iz) kızıl Eylül
İç kanamasıydı suskun yaralarımın
Tanıyor gibiyim seni
Seni sanki çok eskilerden tanıyorum..

Çınlayan her kulak nağmesi
Sensizken sevda tınısı, doğmadığın yürekte
Varlığında, tenimin dolgusu ipeksi
Özlem doğursada gece, sabaha.. Her güne..

Yanlış coğrafya, farklı zamanlardı
Çağlar öncesinin keşifsiz
Susuzluğundaki papatya tarlasının orta yerinde
Aykırı gelinciklerin siyahıydın, ulaşamadığın baharlarda..

Yediveren çalı dikenleri
Gözümde gelincik şelalesi sanki, görmemiş ki
Tanımamış hiçbir çiçeği gözlerim
Yüreğim yanlış karasularında
Kıyısı olmayan denizlere demirlerken.. Sabahsız.. Sensiz..

Sanki eskilerden tanıyorum seni,
Çocukluğumun radyolarında dinler gibiyim seni..

Kutsanmış dudaklarından çıkan aşk
Gözlerinden yansır ruhuma, içimde volkan
Cılız kalır bulduğum sözcükler
Hıçkırıklar boğar, kesilirken sesim..

Sesin, kuşatırken sensizliğimin koylarını
Kırarken demirlerini misafir sularda
Alır, sarar, giderken pupa yelken
Özgür suların yakamozuna..
Karışır aykırı çiçeklerin kardeşliği
Kardeş olmayan ülkenin tarlalarında
Özgür tek yürek olur denizlerde.. Yelkensiz..

Sanki eskilerden tanıyorum seni
Bu ses, bu nefes, o bakış, o aşk
Yabancı değil, uzak değil, evimden sanki
Öylesine yakın, öylesine tanıdık ve içimde..

Sanki çok eskilerden tanıyorum seni
Çocukluk aşkımsın yıllar ötesinden platonik
Öyle masum
Öyle ulaşılmaz…

27.07.2007 - Adana