Ey rayet-i Peygamber, ey ümmid-i ahiri
Milyonla kulubun;
Ey nefha-i gaybiye-i nusret, ki safiri
Vecd- aver olur ruhuna şarkın ve cenubun;
Kudsiyyet-i feyzinle açıl, rengini göster,
Varsın soluk olsun
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




İnsanın varlığını kelimelerle hissetmesi onu o yapan kılık kıyafetlerden birisini giymesiyle mümkü ki burda şairimiz kendisini kendisi yapan bir umut bir mutluluk bir aşk ve iştiyakla kaleme sarılarak gönül deryasında sürekli vucuda gelen seyleri kağıda, her bir kelimesi billur tanesi inceliğiyle sermesi onun kaleminin güçlüğünden gelmiyor diyenlere bir sitem arzetmek gerekir.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta