Yitiktir, bütün ağırlığıyla üstüme yüklenen
Gökyüzünün piç doğmuş kuşları.
Bu kuşlar bir uçurtmayı bile kıskanır,
Bu kuşlar kaktüsleri çok sever,
Bir kaktüse aşık olur bu kuşlar.
Ve hergün aynı korkuyu taşırlar
Gökyüzünde bir daha uçamamanın.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta