Sana yaz dım Şiiri - Lokman Kaya

Sessizliğin sesiyle tanıştım
Sensizliğimde ve kimsesizliğimde
Sen güneşken çehrelere
Ben acımın gölgesinde

Hiç cimri değildi yalnızlık
Hiç karanlığını esirgemedi üzerimden
Çok cömertti tıpkı senin vaatlerindeki gibi
Duvarlarda yüzsüzmüş hiç renk değiştirmediler
Gözyaşlarım kızdılar ağlamazmış ya hani erkekler

Sen aniden gidince evden kadınlar komşular
Çoluk, çocuklar hani hiç kimseler ağlamadılar
Yok kırmızı beyaz karanfilli çelenkler
Ama cenaze çıktı evimden bir ben gitti benden
İkinci kez yetimliği tattım ben
Tadımlık değil doyumluktu
Sende çok cömertmişsin doğrusu

Gözlerim bulut senin gözlerin şimşek çaktırıyor
Sele boğuyorsun her mevsimimi
Kime veriyorsun üç mevsimini
Bana bıraktığın sadece dört mevsimin biri

Ama ben sana yazdım, ben sana bahardım
Ben sana mavi mavi çiçek açtım
Acımın gölgesinde
Sen bana karsın kışsın ayazsın
Soğuksun güneşin gölgesinde

Olsun her ne olursa olsun
Sen yine benim sevdiğim o kızsın
Seni seviyorum diye
Bedenim kalbime kızarsa kızsın
Kor verdim bedenimdeki
Ateş kızdıkça kızsın

Ben sana yazdım acımın gölgesindede
Sen bana karsın güneşin gölgesinde

Lokman KAYA